Palermo yakınında Cefalu var. Trenle 1 saat sürüyor. Son gün planımızı “önce meşhur mumya müzesi Catacombe’yi gezip Cefalu’ya gideceğiz, oradan dönüşte Palermo’da yine aklımız estiğince dolaşacağız”, diye yapıyoruz.
Kalkıp bir kez daha Via Vittorio Emanuele'i boylu boyunca yürüyoruz. Bir yerde mola verip kahvaltı yaptıktan sonra Catacombe dei Cappuccini’ye ulaşıyoruz. Bir mezarlığın dışında yer alan ve Kapuzen tarikatına ait ölülerin mumyalanıp saklandığı bir yeraltı zindanı burası, sonradan müzeye çevrilmiş. Zindanı gezerken aynen saklanmış, sadece biraz tozlanmış, yaklaşık 8 bin adeta mumya görüyorsunuz, en eski mumya 1600’lerden kalma. Sağlı sollu dar koridorlara dizilmiş mumyalar, cinsiyet ve statülerine göre sıralanmış. İçeride feci bir koku ve gerçekten ürkütücü görüntüler var. Fotoğraf çekmek yasak ama herhangi bir kontrol de yok. Bu müze dünyadaki en ürkütücü 7 müzeden biri seçilmiş, ürkmenin yanında garip bir hüzün de kaplıyor içimizi.
Müzeden çıkıp kendimize zor gelerek tren istasyonuna gidiyoruz. Bu arada durmadan arayan biri var beni, açmak istemiyorum, telefonun sesini, titreşimini kapatıyorum. Yolda yangın nedeniyle tren duruyor. Bekleme süresi iyice sıkıcı hal alınca, bir fotoğraf makinemle uğraşıyorum, bir iphonela. Tren gecikmeli olarak Cefalu’ya ulaşıyor. Tam inerken büyük bir gürültüyle fotoğraf makinemin kapağı yere düşüyor. Alıp aceleyle yerine koyarken iphoneumu da kontrol ediyorum, yerinde diye iniyorum. Cefalu’da interrailci kalabalığı var, yerlere, oraya buraya yayılmış sayısız genç var ortalıkta. Yavaştan gezmeye başlıyoruz. Bir yere uğrayıp arancini ve dilim pizzaları götürüyoruz, derken tam magnet alacakken telefonumun yerinde olmadığını görüyorum! Dehşetle istasyona geri dönüyoruz. Arıyoruz, kapanıyor, arıyoruz başka numaralar düşüyor.
Çalınmış olamaz, çanta çapraz şekilde hep önümde. Kapağı düşürünce telefon da düştü, benim kontrolümde gözüm yanıldı o zaman diyorum. İstasyondaki kalabalık da zaten düşse, kaybolsa bile bulunması ümidini kaldırıyor ortadan. İlk işim hattı iptal etmek oluyor. Sonra keyfimiz kaçıyor, Cefalu’yu dolaşma şevkimiz de kalmıyor, trene binip Palermo’ya dönüyoruz. Elimde sadece bu fotoğraflar kalıyor.
Odaya gelince Marco’dan bilgisayarını isteyip telefonumla bağlantılı tüm sosyal medya hesaplarımın, maillerimin şifrelerini değiştiriyorum. Bir Sicilya yemekleri workshopuna katılacaktık, onunla ilgili tüm bilgiler telefonda, maalesef ona da katılamıyoruz. Canım çok sıkılmışken Mr. Balmy “2 hafta sonra sana Kopenhag’tan iphone 6 alırız” diyor. Hemen fiyatlarını, vergi iadesini araştırıyoruz, biraz daha keyfim yerine geliyor.
Odaya gelince Marco’dan bilgisayarını isteyip telefonumla bağlantılı tüm sosyal medya hesaplarımın, maillerimin şifrelerini değiştiriyorum. Bir Sicilya yemekleri workshopuna katılacaktık, onunla ilgili tüm bilgiler telefonda, maalesef ona da katılamıyoruz. Canım çok sıkılmışken Mr. Balmy “2 hafta sonra sana Kopenhag’tan iphone 6 alırız” diyor. Hemen fiyatlarını, vergi iadesini araştırıyoruz, biraz daha keyfim yerine geliyor.
Sonra madem son gün, elden de bir şey gelmez, deyip Palermo’da dolaşmaya devam ediyoruz. Bu kez denize doğru yürüyerek... Palermo denize biraz sırtını dönmüş gibi… Yine dilim pizzalar, İtalyan biraları derken, şehrin sokaklarında kayboluyoruz.
Akşam bir kez daha Aborijin konseptli barda, bu kez Sicilya’da en çok tercih edilen içkisi Aperol Spritz’den söyleyip ardından yine pejmürde sokağımızda bir bira, bir cin toniğe 3 euro vererek geceye devam ediyoruz.
Gecenin ilerleyen saatlerinde ise kaldığımız apartın sahipleri Ivana, Gabrielle ve Marco’nun terasta verdikleri partiye katılıyoruz. Çoğu Greenpeace üyesi yaklaşık 20 kişiyle ayrı ayrı sosyalleşiyoruz, bizim gibi gelip yan odada kalan Alman çiftle muhabbeti koyultuyoruz, vejeteryan menülü ikramlar Ivana’nın elinden çıkma, ortam kaynak mı kaynak!
Ardından evimize 2 dakika mesafedeki pub’da Sicilyalı ünlü bir reggea grubunun konserini izliyoruz aynı ekiple. Geceyi çok geç bitiriyoruz, sabah erkenden de doğruca havaalanına!
Çok yorucu ve uzun bir yolculuktan sonra evdeydik. Çanta boşalt, kirlileri yıka, evi düzenle derken Pazar akşamı ertesi güne hazırlık yaparken el çantamı boşaltmaya başladım. Ve boşaltmama rağmen içinde bir ağırlık… “Allah! Yoksa??!!!” derken hunharca gezmekten yepyeni çantanın astarı 1 tl büyüklüğünde deliniyor ve iphone o delikten içeri giriyor! Mr.Balmy ile ikimiz çeke çeke zor çıkardık! Ancak bulduk da!Iphone 6 gitti ama olsun, Mr. Balmy’nin hediyesiydi, iyi ki kaybolmamış!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder